یکی از آرزوهای شیعیان و دوست‌داران امیرالمؤمنین (ع) و امام حسین (ع) زیارت بارگاه ملکوتی این دو بزرگوار است و هرساله خیل زیادی از عاشقان برای رساندن خود به این عزیزان راهی عتبات می‌شوند. اما شاید بسیاری از کسانی که برای زیارت امیرالمؤمنین (ع) راهی نجف می‌شوند، نمی‌دانند که خانه‌ای در همان حوالی وجود دارد که سال‌ها محل زندگی رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی(ره) بوده است و ایشان در مقطعی که به عراق تبعید شده بودند به مدت ۱۴ سال در این منزل سکونت کردند.

برای رفتن به این خانه که این روزها در آن به روی علاقه‌مندان باز است و در جنوب شهر نجف واقع شده، باید از  شارع‌الرسول گذشت. خیابانی رو به قبله صحن و حرم حضرت امیرالمومنین علی‌ علیه‌السلام که پس از عبور از محله جدیده و گذر از حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ کیلومتر راه کویری به مرز عربستان سعودی به نام «عرعر» می‌رسد و از آنجا مستقیم به مدینه منتهی می‌شود.

به موازات شارع‌الرسول، محله و سوق «حویش» واقع است. یکی از کوچه‌های آن محله، شربه‌ای‌ها نام دارد. شاید وجه تسمیه طایفه مزبور این باشد که اینها سقا بودند. چون کوزه‌های آب را در عراق «شربه» می‌گویند.

کوچه شربه‌ای‌ها به بازار حویش ختم می‌شد. در این کوچه که پهنای آن شاید به اندازه ۲ متر باشد، منزلی را به وسعت حدود ۱۵۰ متر برای اقامت امام اجاره کرده بودند. داخل کوچه که از وسط آن جوی آب باریکی می‌گذرد، بن بست‌های کوتاهی وجود دارد که خانه‌های فرسوده‌ای در آنها بنا شده‌است که خیلی هم تمیز نیستند.

ورودی منزل امام (ره) که نمای آن آجری است، با آیه ۳۶ سوره نور تزئین شده و تصاویر بنیانگذار انقلاب اسلامی در جای جای این خانه قدیمی قرار دارد.

خانه امام (ره) که تمام در و پنجره‌های آن چوبی و به رنگ قهوه‌ای است، یک بیرونی دارد و یک اندرونی، بیرونی عبارت است از یک حیاط ۶ در ۳، یک اتاق ۳ در ۳ و سرویس دستشویی، راه‌پله‌ای هم به طبقه بالا می‌رود. البته راه پله آن با راه پله‌های امروزی خیلی فرق دارد و هرکدام از پله‌ها با یکدیگر حدود نیم متر فاصله دارند.

در طبقه دوم یک اتاق بزرگ و دو اتاق هم این طرف و آن طرف به شکل گوشواره‌های آن اتاق بزرگ ساخته شده است. چایخانه این مجموع در قسمت پاگرد بیرونی که محل رفت و آمد مردم، میهمانان، شاگردان، هیات‌ها و شخصیت‌های سیاسی و غیرسیاسی بود قرار دارد.